Als kind had ik bijna alle boeken van de ‘Hoe overleef ik…’ serie in huis. Hoe heerlijk zou het zijn om zo’n serie voor volwassen problemen in huis te hebben? Hoe overleef ik sociale ongemakkelijkheid. Hoe overleef ik mijn eigen perfectionisme. Hoe overleef ik werkloosheid. En dan a.u.b met diezelfde fantastische illustraties van Annet Schaap. Want het moet wel leuk blijven.

Bij gebrek aan deze serie hierbij mijn eigen antwoord op dat derde ‘hoe overleef ik’ – conundrum.

Want ik zit nu zoals ze dat netjes zeggen ‘in between jobs’. Althans. Geen idee eigenlijk. Deze uitspraak gaat ervan uit dat je ook weer aan het werk gaat. En niets is zo onzeker als de toekomst. Dus wat ik met zekerheid kan stellen is dat ik ná werk zit. Zonder werk. Werkloos. Alle dagen niks doen. Op zoek naar een nieuwe invulling met totale onzekerheid over wat deze gaat zijn.

OK even tussendoor: kunnen mensen dat? Echt niks doen? Asking for a friend.

Mijn hoofd loopt in elk geval over van echt alle mogelijke paden die in de toekomst te bewandelen zouden kunnen zijn. En hoe ik me op al die paden zo goed mogelijk kan voorbereiden. Dus leg ik alvast tig kleine zandpaadjes aan die eventueel naar die mogelijke paden zouden kunnen leiden. Een vijfjarenplan was al nooit aan mij besteed, het voelt veel te permanent. Veel te weinig op intuïtie gebaseerd. Maar nu is dit plan nog grijzer dan ooit te voren. Ik wil over vijf jaar gewoon een voldaan gevoel hebben. Het liefst gecombineerd met een inkomen zodat ik mijn huidige fijne dak boven mijn overenthousiaste hoofd kan houden.

Werken met fijne mensen in een fijn bedrijf. Eigen werk maken en verkopen. Opnieuw als freelancer aan de slag. Als illustrator, als grafisch ontwerper, in de communicatie, gecombineerd met schrijven, fotografie en met wel of geen focus op planten. Meer met infographics bezig, boekontwerpen, UI design of editorial illustraties. Zo. Veel. Mogelijkheden.

Dus vul ik nu mijn tijd met cursussen van LinkedIn Learning, het maken van eigen werk en het onderzoeken van nieuwe technieken. Ik ben weer gedoken in fotografie, werk een dag in de week als vrijwilliger bij de botanische tuinen en doe ondertussen heel hard mijn best om het geloof vast te houden dat al deze inzet zijn vruchten af gaan werpen. En dat ik over vijf jaar inderdaad op de plek zit waar ik had willen zitten. En dat ik dan terug kijk op het bewandelde pad en denk ‘yup, het liep wat rommelig en ik heb aardig wat omwegen gemaakt. Maar kijk waar ik uit ben gekomen?!’. Ik weet niet goed of aloude adagium ‘het gaat om de reis, niet om de bestemming’ hier zo van toepassing is (want die bestemming is in dit geval wel echt best een beetje belangrijk), maar ik mag wel iets meer van het uitzicht genieten voordat ik dat doel heb bereikt.

En met dit cliché sluit ik deze ‘hoe overleef ik’ zelftherapie sessie af. Enige dat nog mist zijn de illustraties van Annet. Wanneer ligt dit in de boekhandels?