Het leuke van ‘werkloosheid,’ is dat het je alle tijd geeft om nieuwe mogelijkheden te onderzoeken. Het is een periode van intense zelfreflectie in een rollercoaster van mogelijkheden en struikelblokken. Met ups en downs dus.

Ik had het de vorige keer over continu zandpaadjes leggen die hopelijk leiden tot geasfalteerde paden in de toekomst (lees: nu al het mogelijke doen om later die super chille part-time baan of andere steady inkomstenbron te bemachtigen). Maar dat constante slepen met kruiwagens zand is slópend. Zeker als je niet weet of die paden überhaupt ooit bewandeld gaan worden.

Dus werk ik ook aan zijprojecten die me gewoonweg lol geven. Waar ik zowel van ontspan als nieuwe inspiratie van krijg. Zoals: neerstrijken in een fijne koffieplek met mijn boekje en fineliner om dan uren lang uit de losse pols te tekenen en te doodlen. Om vervolgens in mijn atelier deze doodles tot leven te wekken, bijvoorbeeld met mesje en gekleurd papier. Weg van de computer. Weg van het pixelperfect nerden en het verzanden in perfectionisme. ‘Volg je intuitie en enjoy the ride’.

En tuurlijk: het zou fantastisch zijn als dit later wel een zandpaadje blijkt te zijn geweest. Dat deze vormen de basis blijken voor een groter project. Maar tot die tijd geniet ik van het feit dat er niets van af hangt en ik lekker kan blijven maken om het maken. Korreltje bij korreltje. Tot een groot magisch zandkasteel 😊

Meer over dit zijproject: https://elkeuijtewaal.com/papier